Władysław Opolczyk (ur. pomiędzy 1326 a 1332 r. — zm 18 maja 1401 roku w Opolu) — książę opolski, palatyn węgierski, namiestnik na Rusi Halickiej, wielkorządca Polski, namiestnik w Królestwie Polskim, książę dobrzyński i kujawski (jako lennik Polski), regent w Strzelcach i Niemodlinie. Ok. 1353r ożenił się z wojewodzianką siedmiogrodzką Elżbietą Lackfi, miał z nią córkę, która wstąpiła do zakonu klarysek w Starej Budzie. Drugą żoną księcia została księżniczka Eufemia, córka Siemowita III Mazowieckiego. Z tego małżeństwa pochodziły trzy córki: księżna kiernowska Jadwiga Opolska, księżna głogowsko- żagańska Katarzyna i Eufemia.
Historia
Sezon 1
Postać nie występuje.
Sezon 2
Postać nie występuje.
Sezon 3
1379. Opolczyk stracił namiestnictwo na Rusi. Władysław nie może się pogodzić z tym, w jaki sposób go potraktowano. W ramach zemsty mówi Przedborowi z Brzezia i Sędziwojowi z Szubina, że węgierski król ich oszukał i nie zrobią już kariery na Rusi.
1387. Władysław knuje z Wilhelmem Habsburgiem przeciwko królowi Jagielle i królowej Jadwidze Andegaweńskiej. Bardziej jednak zależy mu na odzyskaniu Rusi niżeli na planie Habsburga.