Elżbieta Kazimierzówna (ur. 1326 r. - zm. 1361 r. w Szczecinku) — pierworodna córka królowej Aldony Anny Giedyminówny i króla Polski Kazimierza III Wielkiego. Wnuczka króla Polski Władysława I Łokietka oraz królowej Jadwigi Kaliskiej a także Wielkiego księcia Litwy, Giedymina i Jewny, córki księcia połockiego Iwana. Siostra królewny Kunegundy Kazimierzówny. Przyrodnia siostra Jolenty, nieślubnej córki Kazimierza, hrabinyAnny Kazimierzówny, królewny Kunegundy Kazimierzówny i królewny Jadwigi Kazimierzówny. Żona księcia pomorskiego Bogusława V, matka księcia Kaźka Słupskiego i cesarzowej Elżbiety Pomorskiej, babka króla Zygmunta Luksemburskiego i królowej Anny Czeskiej. Królewna Polska i Księżna Pomorska.
Historia[]
Sezon 1[]
Królewna Elżbietka przychodzi na świat pomiędzy 1 i 2 odcinkiem serialu w roku 1326, czyli rok po ślubie rodziców, jako pierwsza córka królewicza Kazimierza i księżniczki Aldony Anny Giedyminówny.
1333. Elżbietka wraz z Kundzią są kilkuletnimi dziewczynkami. Żyją w kochającej się rodzinie. Królewna dużo czasu spędza z babką, królową Jadwigą Kaliską. Jest bardzo pobożna i często się modli. W przyszłości pragnie wstąpić do klasztoru. Wraz z siostrą przeżywają śmierć króla Władysława Łokietka. Po koronacji rodziców, zostają wyprowadzone nad rzekę przez dwórkę Helenę. Ratuje je Jasiek. Tęsknią za babką, gdy ta wyjeżdża do Sącza.
1337-1339. Elżbietka jest zauroczona Maćkiem z Bartnicy, który uratował jej życie po upadku z konia. Dziękuje mu szczerze. Maciek jest zakochany w królewnie. Zachowuje chustę, która wypada jej na podłogę. Królowa Anna w trosce o córce przestrzega ją jednak przed tym uczuciem. Anna najlepiej wie, jak plotka może zaszkodzić. Nie chce, by jej córka kiedyś musiała dowodzić swej niewinności przed sądem.
Królewny coraz więcej czasu spędzają z królową Anną. Dostrzegają jej pogłębiający się smutek i częste łzy. Niespodziewana śmierć matki jest dla nich wielkim ciosem. Podczas odwiedzin u babki w Sączu Elżbietka wyraża chęć wstąpienia do klasztoru. Jadwiga namawia syna, by zezwolił córce pozostać tu na kilka dni. Wkrótce królewna przekonuje się, że życie zakonne nie jest jej pisane.
Sezon 2[]
1342. Królewna Elżbieta nie potrafi zaakceptować drugiej żony ojca. Jest do niej wrogo nastawiona. Złości się, gdy na Wawel przybywa jej przyrodnia siostra, Jolenta. Okazuje jej wrogość i oskarża o kradzież. Przykrości nie szczędzi również Adelajdzie. Wkrótce przechodzi jednak przemianę, wyznaje swoje winy i pragnie naprawić szkody, jakie wyrządziła. Wie, że była zbyt okrutna dla Jolenty i młodej macochy a jej zachowanie wynikało z poczucia ogromnego żalu po śmierci matki, królowej Aldony Anny. Szczerze rozmawia z siostrą, królewną Kunegundą. Obie pomagają ubogim. Kunegunda stara się pocieszyć Elżbietę, która jest przygnębiona. Elżbieta tęskni za matką i babką. Obawia się również ślubu z księciem Bogusławem. Siostry nie chcą się rozstać.
1343. Elżbieta obawia się małżeństwa. Pociesza ją jej ciotka i imienniczka, królowa Węgier Elżbieta. Królewny nie mogą przygotować się na rozstanie. Elżbieta odwleka wyjazd na ślub do Poznania. Nakrywa macochę, będącą sam na sam z Kunatem w komnacie. Ostrzega ją, by uważała i przypomina, że nawet jej matka, królowa Anna niemal nie straciła korony przez plotki. Po wzruszającym pożegnaniu z siostrą, zamkiem i Krakowem, królewna opuszcza dom i wyrusza do Poznania. W drodze Maciek, którego Adelajda wysłała z nią celowo, pokazuje jej chustę, którą zgubiła wiele lat temu. Wciąż jest w niej zakochany. Królewna nakazuje spalić pamiątkę. Gdy Maciek oddala się, Elżbieta zalewa się łzami.
W Poznaniu do ślubu przygotowuje ją Katarzyna Pilecka, która zawiesza jej na szyi wisiorek z krzyżem, który dostała od swojej babki królowej Jadwigi Kaliskiej. Królewnie brakuje matki w dniu ślubu. W chwilach zadumy z żalem wspomina zmarłą matkę. Wkrótce przybywa Kazimierz wraz z Bogusławem. Elżbieta poznaje męża chwilę przed ślubem, obawia się bliskości z prawie obcym mężczyzną. Gdy Bogusław zarzuca jej jednak miłość do innego, biegnie z nim do komnaty, by dopełnić małżeństwa.
Elżbieta planuje po zaślubinach przekonać swojego męża do wspólnego zachowania czystości przed Bogiem. Król jest rozgniewany, tłumaczy córce, że ani ona ani on sam nie są najważniejsi, liczy się bowiem dobro królestwa.
1345. Księżna pomorska, Elżbieta zachodzi w ciążę. Posyła podarek na Wawel.
1361. Elżbieta umiera, natomiast Kazimierz sprowadza na Wawel swoje wnuki, a dzieci Elżbiety: księcia Kaźka i księżniczkę Elżbietę Pomorską.
1370. Pojawiła się jako zjawa wraz z zmarłymi członkami rodziny, gdy umierał jej ojciec, który symbolicznie dołączył do grona zmarłych członków rodziny.
Sezon 3[]
Postać nie występuje.
Cytat[]
“ | Jesteś znajdą, którą wychowali Cudka i Niemierza. Idź, precz, nim zawołam straże. | ” |
—Elżbieta do Jolenty |