Korona Królów Wiki
Advertisement
Zamek w Malborku

Zakon krzyżacki

Dewiza zakonu: Pomagać, Leczyć i Bronić.

Zakon krzyżacki właść. Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie — jeden z trzech (obok joannitów i templariuszy) największych, chrześcijańskich zakonów rycerskich, które powstały na fali krucjat w XI i XII wieku.


Historia zakonu []

Zalążkiem przyszłego zakonu było bractwo szpitalne powstałe w Akce w czasie III krucjaty. W założeniu bracia mieli opiekować się rannymi krzyżowcami pochodzącymi z Niemiec. Pod warunkiem złożenia ślubów czystości szpitalnicy otrzymali od księcia Szwabii Fryderyka V własny szpital. Placówka otrzymała oficjalną nazwę: Szpital Najświętszej Marii Panny przy Domu Niemieckim w Jerozolimie. Około 1198 roku cesarz Henryk VI Hohenstauf nadał braciom szpitalnikom ziemie we Włoszech i wyjednał u papieża Celestyna III nadanie bractwu pełnego statusu zakonu rycerskiego. Nowy zakon zorganizował się na wzór zakonów joannitów i templariuszy. Pomimo upadku krucjat i śmierci cesarza wielki mistrz krzyżacki Hermann von Salza działaniami dyplomatycznymi zdołał uzyskać od kolejnych papieży i cesarzy liczne przywileje oraz kolejne nadania ziemskie w Palestynie, na terenie Włoch i Niemiec. Wszystkie działania von Salzy koncentrowały się na jednym: utworzeniu niezależnego, bogatego i wpływowego państwa zakonnego. Tereny europejskie były o wiele bardziej atrakcyjne niż np.Palestyna, dlatego też zakon podjął się chrystianizacji plemienia Kumanów, które najeżdżało tereny Węgier. Jako beneficjum otrzymali ziemię, gdzie mogli budować zamki i sprowadzać osadników. W 1224 roku Krzyżacy próbowali przejąć dzierżawę na własność co doprowadziło do wygnania ich przez króla Andrzeja II Arpada. Przy nieustającym poparciu papieża, w 1226 roku otrzymali w dzierżawę ziemię chełmińską i michałowską, miała to być baza wypadowa do przeprowadzenia chrystianizacji pogańskich Prusów. Dzierżawę zaoferował, nieświadomy wypadków na Węgrzech, książę Konrad I Mazowiecki. Stało się to za namową księżnej Jadwigi Śląskiej, późniejszej świętej kościoła katolickiego. Krzyżacy szybko skolonizowali dzierżawy a w późniejszym czasie znacznie je powiększyli, traktując je jak własne. Działania świętej Jadwigi Śląskiej i Konrada I Mazowieckiego doprowadziły do trwającego kilka setek lat ostrego konfliktu pomiędzy zakonem krzyżackim a Królestwem Polskim. Jako osobę współwinną sprowadzenia Krzyżaków na ziemie polskie wymienia się też księcia Bolesława Krzywoustego, którego testament rozbił i osłabił państwo na tyle mocno, że książęta w poszczególnych dzielnicach, w obliczu zagrożenia, zmuszeni byli szukać pomocy militarnej w innych, obcych krajach.

Organizacja wewnętrzna zakonu[]

Na czele zakonu stał, wybierany dożywotnio przez kapitułę generalną, wielki mistrz. W skład najważniejszych dygnitarzy podległych wielkiemu mistrzowi wchodzili:

  • wielki komtur (z siedzibą w Malborku)
  • wielki marszałek (z siedzibą w Królewcu)
  • wielki szpitalnik (z siedzibą w Elblągu)
  • wielki skarbnik
  • wielki szafarz (z siedzibą w Dzierzgoniu)
  • wielki mincerz

Wielcy mistrzowie krzyżaccy[]

Herb-wielkich-mistrzów

Herb wielkich mistrzów

Sezon I[]

Sezon II[]

Sezon III[]

Sezon IV[]

Sezon V[]

Pozostali członkowie zakonu krzyżackiego[]

Sezon I[]

Sezon II[]

Sezon III[]

Sezon IV[]

Sezon V[]

Galeria[]

Sezon V[]

Sezon IV[]


Sezon III[]

Advertisement