Krystyna Rokiczana (ur. 1330 — zm. 1364 r.) — czeska mieszczka, córka wójta Pragi Wacława i wdowa po bogatym kupcu i ławniku, Mikułaszu z Rokiczan. Bigamiczna i morganatyczna trzecia żona króla Kazimierza III Wielkiego. Były szpieg cesarza Karola IV Luksemburskiego.
Biografia[]
W 1353 r. Krystyna była bogatą, czeską mieszczką i wdową. Jej mąż Mikułasz z Rokiczan zmarł dziesięć lat wcześniej. Z dostępnych o nich informacji wiadomo, że pracował dla króla czeskiego Karola IV Luksemburskiego i ten obiecywał mu szlachectwo. Obietnica nie została spełniona przed śmiercią Mikułasza. W 1353 r. Karol IV Luksemburski zatrudnia Krystynę, aby ta uwiodła króla polskiego Kazimierza Wielkiego i szpiegowała dla korony czeskiej. Krystyna przyjmuje zlecenie. Ze względu na słabość króla Polski do kobiet niezwykle szybko udaje się pięknej Krystynie rozkochać go w sobie.
Niedługo później Kazimierz Wielki wprowadza Krystynę Rokiczanę na Wawel oddając do jej dyspozycji komnatę swej małżonki Adelajdy Heskiej (którą wcześniej odprawił). Zachowanie króla polskiego rodzi moralny sprzeciw dworu. Ostatecznie Kazimierz Wielki zgadza się z dworem, ale zamiast odesłać Krystynę (jak wyobrażaliby sobie to dworzanie) to bierze z nią ślub.
W między czasie Krystyna szczerze zakochuje się w Kazimierzu Wielkim i zrywa kontrakt szpiegowski. Okoliczności te rozzłościły Karola IV Luksemburskiego, ale zemścił się dopiero, gdy Krystyna - ze względu na wyrzuty sumienia Kazimierza Wielkiego odnośnie bigamii - została odesłana do Krakowa, gdzie kontynuowała życie mieszczki. Została zabita przez Benesza, sługę króla czeskiego. Umarła w ramionach Kazimierza Wielkiego.
Historia[]
Sezon I[]
Postać nie występuje.
Sezon II[]
1353 r. Krystyna przebywa w Budzie. Mieszczka obiecuje szpiegować dla Ludwika i dla Karola Luksemburskiego. Ma za zadanie uwieść króla Polski Kazimierza Wielkiego. Zachwyca wszystkich swoją urodą.
1355. Król Kazimierz III Wielki zabiera ze sobą do Budy Krystynę, ale nie pozwala jej się pokazywać. Kazimierz spędza z Krystyną dużo czasu, nie zauważył, że jego nowa wybranka jest szpiegiem oraz że owija go sobie wokół palca.
Rok 1356 Kazimierz sprowadza na Wawel Krystynę i oddaje jej komnatę swojej żony. Krystyna jest w doskonałym humorze. Mężczyzna zaniedbuje sprawy królestwa, by sprawiać Krystynie kolejne przyjemności. Krystyna wychodzi za mąż za Kazimierza. Rokiczana uważa się za królową Polski, choć w rzeczywistości prawowitą władczynią pozostaje uwięziona w Żarnowcu Adelajda.
Krystyna modli się w kaplicy i prosi Boga o szczęście dla Kunegundy. Uważa, że ona sama nie zasługuje by prosić o cokolwiek dla siebie, ale królewna jak nikt inny zasługuje na łaskę. Kazimierz postanawia ożenić się z Krystyną. Kobieta jest zaskoczona oświadczynami, ale zgadza się od razu.
Wkrótce oświadcza Beneszowi, że nie będzie już szpiegować. Szczerze pokochała Kazimierza i nie zamierza mu szkodzić. Czeski szpieg grozi, że coś złego może spotkać jej rodzinę.
W Tyńcu odbywa się ślub Kazimierza z Krystyną, który staje się skandalem na skalę europejską. Rozzłoszczony cesarz Karol postanawia pozbyć się Krystyny na dobre.
Wkrótce na Wawel docierają zatrute łakocie dla Krystyny. Benesz zostaje z tego powodu wtrącony do lochu. Rokiczana obawia się, że czeski szpieg może ją pogrążyć. Tak manipuluje Reginą, że kobieta truje mężczyznę. Krystyna bije się z myślami, czuje się winna. Decyduje się powiedzieć królowi część prawdy, a mianowicie, że Karol chciał by dla niego szpiegowała, ale odmówiła.
Krystyna powoli zaczyna rozumieć, że jej czas na Wawelu się kończy. 1362 r. Krystyna zauważa, że król interesuje się młodą żydowką, Esterką. W trakcie pobytu na Wawelu uwiodła Jana Jurę. 1364 r. W trakcie zjazdu monarchów w Krakowie, Krystyna została śmiertelnie poraniona nożem przez nasłanego szpiega.
Sezon 3[]
Postać nie występuje.
Osobowość[]
Krystyna jest tajemnicą, sprytną i inteligentną kobietą, która świetnie kryje swoje zamiary i potrafi świetnie grać. Ponadto potrafi pozostać niezauważona. Nikt nie złapał Krystyny na gorącym uczynku. Podczas czasu spędzonego na Wawelu, pokazuje swoją wyższość. W komnacie królowej czuje się, jakby była u siebie. Krystyna uważa się za królową Polski, choć w rzeczywistości prawowitą władczynią pozostaje uwięziona w Żarnowcu, Adelajda Heska. Wiedziała czego pragnie.
Krystyna stale przebywała u boku króla. Towarzyszyła mu w podróżach, ingerowała w jego decyzje, odwracała jego uwagę od naglących, ale mogących źle wpłynąć na interesy Karola Luksemburskiego problemów. Z czasem zakochuje się naprawdę w królu Kazimierzu Wielkim i przestaje być szpiegiem Karola IV Luksemburskiego. Rokiczana potrafi być również zazdrosna o Kazimierza, jednak w jakimś stopniu ma dobre serce; modliła się w kaplicy i prosiła Boga o szczęście dla Kunegundy Kazimierzówny. Uważała, że ona sama nie zasługuje by prosić o cokolwiek dla siebie, ale królewna jak nikt inny zasługuje na łaskę.
Relacje[]
Kazimierz III Wielki[]
Krystyna poznała Kazimierza, dzięki Karolowi Luksemburskiego, którego była szpiegiem. Krystyna otrzymała od Karola misję, w której miała za zadanie uwieść króla. Szybko rozkochała w sobie króla Polski, który zabrał ją ze sobą na Wawel. Kazimierz spełniał każdą jej zachciankę, z czego była zadowolona. Była również zadowolona tego, że ważniejsze dla króla było sprawienie przyjemności, niż dobro królestwa. Donosiła Karolowi o sytuacji na Wawelu i o ruchach Kazimierza, za plecami króla. Póki nie zakochała się w Kazimierzu, wtedy przestała być szpiegiem. Była zazdrosna o młodą żydówkę, Esterkę. Wkrótce wiedziała, że jej czas na Wawelu się kończy, mimo to wciąż kochała króla.
Kunegunda Kazimierzówna[]
Kunegunda jest córką morganatycznego męża Krystyn,y Kazimierza. Kobieta modliła się o szczęście dla Kunegundy. Uważa, że ona sama nie zasługuje by prosić o cokolwiek dla siebie, ale królewna jak nikt inny zasługuje na łaskę.