Katarzyna Pilecka – dwórka, szlachcianka z rodu Pileckich, żona kasztelana krakowskiego Spycimira. Z poprzedniego małżeństwa ma syna Ottona z Pilczy. Pochodzi, tak jak cała rodzina Pileckich, ze Smolenia. Miała niewymienionego z imienia męża, który zmarł, a Katarzyna odziedziczyła po nim majątek. Urodziła kilkoro dzieci, z których jedno zmarło wcześnie. Bliska przyjaciółka królowej Jadwigi Kaliskiej. Początkowo zdecydowana przeciwniczka królowej Aldony i Egle, później jednak zmienia do nich swe nastawienie. Zostaje na dworze za panowania królowej Adelajdy Heskiej.
Historia[]
Sezon I[]
1333. Katarzyna przyjechała na Wawell niedługo po koronacji Kazimierza, by wspierać Jadwigę w trudnych dla niej chwilach. Ta chciała, by Katarzyna odnalazła Arunasa, dawnego ukochanego Anny, co umożliwiłoby jej dyskredytację. Kontynuowała to zadanie po wyjeździe Jadwigi do Sącza, a także relacjonowała jej wszystko, co się dzieje na dworze. Jedną z jej intryg było również doprowadzenie do zwolnienia Gabiji z dworu. Podczas jednej z wyprawy w poszukiwaniu Arunasa została porwana przez bandę Baśki Dunin dla okupu. Uwolnił ją Jasiek z Melsztyna.
Zaprzestała spiskowania, kiedy po chorobie Jadwigi zauważyła, że pogodziła się ona z Anną i nie oczekuje już od niej wieści mogących skompromitować młodą królową. Wciąż jednak chciała pozbyć się Egle, która uchodziła za czarownicę. Katarzyna uważała, że niegdyś jej córka zmarła przez czary, więc tym bardziej nienawidziła dwórki Anny. Podczas jednego ze sporów Egle rzuciła się na Pilecką, co doprowadziło do oddalenia Litwinki z dworu przez Jadwigę. Jednak królowa Anna rozkazała odejść również Katarzynie.
Powróciła na Wawel w 1335 roku, na prośbę samej królowej Anny. Zaprzyjaźniła się tam z Bożeną Tęczyńską, jednak w późniejszym czasie kobiety nie darzyły się sympatią z powodu miłości obojga do kasztelana Spycimira. Pilecka ponownie zaczęła donosić Jadwidze o wszystkim, również o tym, że Anna nie mogła już mieć dzieci, przez co dawna królowa rozpoczęła działania w celu zabezpieczenia polskiego tronu.
W 1337 roku snuła dalej intrygi przeciwko Egle, jednak podczas śledzenia jej jednej nocy, zobaczyła jak prosi Boga o pomoc. Spowodowało to u niej wzruszenie i wyrzuty sumienia. Niedługo potem Egle została oskarżona o kultywowanie pogańskich obrządków. Katarzyna Pilecka niespodziewanie stanęła w jej obronie, jednak mimo to dwórka została poddana ordaliom rozżarzonego żelaza. Pilecka potajemnie przyniosła jej do lochu maść na gojenie rany i wyznała żal za swoje winy - opowiedziała też, jak kiedyś straciła córkę.
Niedługo potem, Katarzyna Pilecka przyjęła oświadczyny kasztelana Spycimira. Jak wyznała później Bożenie, zrobiła to po to, by dokuczyć Tęczyńskiej, jednak po jakimś czasie naprawdę pokochała swojego męża.
W 1338 roku Katarzyna zaaranżowała małżeństwo swojego pasierba Jaśka z Ofką z Książa. Nie starała się o wyjście za mąż pasierbicy Jagny, ponieważ, jak sama stwierdziła, "nie ma serca, by odciągać ją od ksiąg".
Sezon 3[]
Postać nie występuje.