Jan ścinawski (ur.ok.1296/1300r - zm.1361/1365 r) - książę głogowski, ścinawski i lubiński. Syn księcia Henryka I (III) głogowskiego, pretendenta do tytułu króla Polski, i księżniczki brunszwickiej Matyldy z rodu Welfów. W ramach zawarcia sojuszu głogowsko - pomorskiego poślubił Małgorzatę, córkę księcia Bogusława IV z rodu Gryfitów. Para nie miała dzieci. Jan ścinawski prowadził bardzo zmienną politykę, zawierając sojusze z innymi Piastami śląskimi lub zamiennie z Luksemburgami.
Historia[]
1343 rok. Kazimierz III Wielki chce dopełnić dzieła ojca i przyłączyć do Królestwa ostatni, należący do książąt głogowskich, fragment Wielkopolski. Wybucha wojna pomiędzy królem Polski a księciem żagańskim Henrykiem V. Walki toczą się m.in o Wschowę, którą bez trudu zdobywają królewskie wojska. W obronie Henryka stają jednak niespodziewanie jego dwaj stryjowie, Jan ścinawski i Konrad I Oleśnicki. Król Kazimierz wysyła oddział zbrojnych na Ścinawę, którą zdobywa i doszczętnie pali. W tej sytuacji Jan ścinawski jest zmuszony wycofać się i prosić o rozejm. W mediacjach, z ramienia Bolka II Małego, pośredniczy Henryk II Świdnicki.