Korona Królów Wiki
Advertisement
Spoiler png
W tej chwili artykuł jest pod opieką użytkownika CamiCamila001.
Proszę o nieedytowanie tego artykułu, dopóki komunikat nie zniknie.

Nauczę Fryderyka wszystkiego. Będzie mówił, tak pięknie jak, my wszyscy. I tańczył, jak mu zagram.

—Jadwiga

Jadwiga Jagiellonka (ur. 8 kwietnia 1408 r. — 8 grudnia 1431 r.) — królewna polska z dynastii Jagiellonów. Córka króla Władysława II Jagiełły i królowej Anny Cylejskiej, prawnuczka króla Kazimierza Wielkiego i wielkiego księcia Olgierda Giedyminowica. W 1413 roku na zjeździe w Jedlni ze względu na brak męskiego potomstwa jej ojca. oficjalnie została ogłoszona dziedziczką tronu polskiego. Początkowo zaręczona z księciem Bogusławem Pomorskim, następnie z księciem Fryderykiem Hohenzollernem.

Biografia[]

Jadwiga urodziła się jako jedyna córka króla Władysława Jagiełły i królowej Anny Cylejskiej. Jej babką była Anna Kazimierzówna, córka króla Kazimierza, natomiast dziadem — wielki książę Olgierd Giedyminowic. W 1414 została ogłoszona dziedziczną tronu polskiego, ze względu na brak męskiego potomstwa jej ojca. Gdy Jadwiga miała osiem lat, królowa Anna zmarła na tężca. Wkrótce zaczął się tworzyć dwórki młodej dziedziczki tronu. W 1319, młoda królewna została zeswatana z Bogusławem IX księciem słupskim i równocześnie, wobec niezdecydowania strony pomorskiej, z Fryderykiem, synem elektora brandenburskiego Fryderyka I Hohenzollerna. Gdy urodziły się przyrodni bracia Jadwigi, Władysław, a następnie Kazimierz: król przestał się spieszyć z wydaniem córki za mąż. Jadwiga prawdopodobnie, albo została otruta przez królową Zofię albo zmarła z nieokreślonej choroby z powodu swojego słabego zdrowia w 1431 roku.

Historia[]

Sezony 1-3[]

Postać nie występuje.

Sezon IV[]

1408. Jadwiga urodziła się jako jedyne żywe dziecko swoich rodziców. Szybko stała się oczkiem w głowie swojej matki, która chciała się nią bez przerwy opiekować.

1409. Malutka Jadwiga, trzymana na rękach przez Annę, żegna ojca, który wyrusza na wojnę z Zakonem krzyżackim.

Odc

Jadwiga siedząca na tronie

1413. Jadwiga wchodzi wraz z rodzicami do sali tronowej. W obecności legata papieskiego, Branda de Castiglione została ogłoszona dziedziczką tronów Polski i Litwy. Kardynał szybko popiera pomysł uczynienia Jadwigi następczynią tronów stwierdzając, że Jagiełło jest świetnym władcą. Po uroczystości, Jagiellonka zasypia. Jej rodzice zgodnie stwierdzili, że była dzielna podczas "uroczystości".

1416. Jadwiga wystraszyła się zaćmienia słońca. Podbiega do swojej matki. Gdy Anna umiera, Jadwiga czuje się samotna.

507-3

Jadwiga uczy się strzelać z łuku

1417. Królewna Jadwiga boi się przyszłej macochy. Uważa, że nie trzeba szukać nowej królowej, gdyż to ona ma zasiąść na polskim tronie. Jagiełło uczy Jadwigę strzelać z łuku. Królewna w tajemnicy przed wszystkimi pod pretekstem nauki, uczy się strzelać z łuku pod okiem Pietrka. Zostają przyłapani przez ochmistrza dziewczyny, który chce ukarać Pietrka. Całą sytuacje zauważa Jagiełło. Królewna broni Pietrka i przyznaje, że chciałaby strzelać z łuku, jak jej matka. Władysław wyraża zgodę na te lekcje, pod jednym warunkiem: Sofia albo Femka mają im towarzyszyć. Następnie im towarzyszy, trafiając w sam środek tarczy.

Femka i Sofia opróżniają komnatę królowej. Jadwiga wbiega do komnaty matki, bardzo to przeżywa. Obawia się, że każdy zapomni o jej matce. Sofia na pocieszenie daje dziewczynie lalkę, którą w dzieciństwie bawiła się jej matka.

Królewna Jadwiga przerywa oświadczyny Sambora. Sama chciałaby mieć swojego rycerza. Postanawia, że jej rycerzem zostanie Pietrek. Znajduje chłopca na jednym z korytarzy. Opuszcza chustę na podłogę, którą podnosi Pietrek, żeby mógł wzdychać do damy swojego serca. Po czym prawdopodobnie wraca do swojej komnaty, spotykając na drodze Femkę, której oznajmia, że Pietrek został jej rycerzem.

Matka... Była tu.. Mówięci, że tu była. Czułam jej obecność.

—Jadwiga do Sofii

Jadwiga śpi w komnacie królowej. Ma sen, w którym Anna siedzi na parapecie w białej sukni, a ona podchodzi do królowej. Anna gładzi policzek królewny, śpiewając cicho. Po chwili, Jadwiga się budzi, a do komnaty wbiega Sofia. Przytula ją i gładzi po plecach.

Sezon V[]

Późne lato 1420. Jadwiga przyjmuje podarunek od poszła z Pomorza. Biskup Zbigniew upomina młodą dziewczynę, że przyjęła podarunek bez zgody ojca. Królewna pyta Piotra Szafrańca i Zbigniewa, czy myślę, że jej ojciec zgodzi się na jej ślub z księciem Bogusławem. Marzy o małżeństwie z księciem Bogusławem i urodzeniu koronie dziedzica. Jadwiga po śmierci Elżbiety, zajęła komnatę królowej.

1421. Na Wawel przybywa poseł z propozycją małżeństwa dla Jadwigi. Królewna wypytuje Jana Szafrańca o list od Hollenzerów. Jadwiga postanawia porozmawiać z ojcem.


Chciałam tylko, żebyś mnie usłyszał.

—Jadwiga do ojca

530-4

Jadwiga rozmawiająca z Jagiełłą

Jadwiga dyktuje list do królowej Barbary. Ma nadzieję, że wpłynie ona na decyzje Jagiełły, który pozwoli jej poślubić Bogusława. Żali się w nim na swojego ojca. Jan pokazuje list Mikołajowi Trąbie. O całej sprawie dowiaduje się król, który wzywa córkę do auli. Uważa, że królewna spiskuje za jego plecami z Zygmuntem Luksemburskim. Jest głuchy na tłumaczenia Jadwigi. Królewna wybiega z płaczem z zamku. Sofia pociesza dziewczynę. Jadwiga stwierdza, że ojciec ją nienawidzi.

Przy kimś takim można poczuć się bezpiecznie.

—Jadwiga o Janie Hińczy


568-2

Jadwiga spaceruje z Pietrkiem

Wiosna 1427. Jadwiga obserwuje pojedynek Pietrka z Honzikiem. Chwali Pietrka, który nie pamięta kim jest. Katarzyna upomina królewnę, że nie wypada z nim rozmawiać. Jadwiga spaceruje z Pietrkiem. Wspomina, że wspólnie się bawili jako dzieci i o Psuju. Dopytuje, czy chłopiec coś pamięta. Dobiega do nich ochmistrz Wojciech. Pietrek dowiaduje się, że ma do czynienia z królewną.

568-10

Wiosna 1427. Jadwiga podarowała Zofii psałterz oraz Eliszce i Kachnie wstążki. Królewna wspomina o afekcie Jana Hińczy wobec królowej. Dwórki zaprzeczają tej informacji, zmieszane.

Dawno go nie widziałam. A był moim ulubionym towarzyszem.

—Jadwiga do Katarzyny

Jadwiga chce wyjść nad rzekę. Katarzyna doskonale wie z jakiego powodu; chce zobaczyć ponownie Pietrka. Królewna mówi, że chce pogadać z towarzyszem. Katarzyna mówi o plotkach względem królowej.

Pietrek czeka na Jadwigę.

Masz moje słowo, że nic co powiedz, nie wyjdzie poza komnaty.

—Jadwiga do Strasza

1427. Jadwiga chce się dowidzieć, po co zostały wezwane panny Szczukowskie na Litwę. Obiecuje milczeć podczas rozmowy z Straszem, po czym odchodzi na bok wraz z mężczyzną. Jan mówi o możliwości wstąpienia Jadwigi na tron po śmierci ojca i wyjawia plotki o "cudziołóstwie" Zofii. Jadwiga nie chce szpiegować królowej. Strasz ma plan.

Życzę ci miłej wieczerzy, Zofio.

—Jadwiga

571-6

Jadwiga na uczcie

Jadwiga siedzi osamotniona na uczcie. Jest niezadowolona. Rozmawia z Katarzyną, gdy do sali wchodzi Adam Świnka w towarzystwie królowej. Królewna cieszy się na jego widok i życzy Zofii miłej wieczerzy. Strasz przypomina dziewczynie o ich misji.

Jesień 1427. Strasz wyjawia Jadwidze, że panny Szczukowskie zostały wezwane w celu przesłuchania, w sprawie niemoralnego prowadzenia się królowej.

572-2

Jan Hińcza zostaje aresztowany na rozkaz króla, czego świadkiem jest Jadwiga.

Jadwiga martwi się o królową i chce ją odwiedzić w jej komnatach. Strasz odradza dziewczynie mówienie o Janie Hińczy, o którym krążą plotki, że niedługo umrze. Wszystko słyszy Zofia wraz ze swoim dworem. Zofia mówi Jadwidze, że nie może ją przyjąć.

Grudzień 1427. Adam Świnka wspomina, że jest dworzaninem królewny Jadwigi.

Gdyby moja matka Anna Cylejska, nie lękała by cię prosić o pomoc.

—Jadwiga do Jana

Luty 1428. Zofia wezwała Jana Szafrańca, żeby pomógł jej w wyborze męża dla Jadwigi. Mężczyzna pozostaje nieufny wobec temu pomysłowi. Obie grają Janowi na uczuciach i wspominają o Annie Cylejskiej. Jadwiga swoimi oczami wymusza zgodę Szafrańca.

Jadwiga jest szczęśliwa, gdy Jan się zgadza. Zofia zastanawia się nad kandydatami.

Lato 1429. Jadwiga wchodzi do komnaty Zofii i pyta ojca, co się dzieje na Wawelu, bo jej dwórka Elżbieta została wzięta na przesłuchanie.

Jan Oleśnicki przekonuje Elżbietę, że Henryk Czech próbował otruć królewnę Jadwigę.

Dziewczyna zeznaje przeciwko medykowi. Mówi, że Henryk dał Jadwidze specyfik na sen, który ją jedynie rozbudził.

Kiedy nie jem, boli mnie brzuch, kiedy jem źle się czuję.

—Jadwiga

599-9

Jadwiga nie chce bułek

1431. Jadwiga z pomocą Katarzyny kładzie się do łoża. Kobieta mówi o świeżych bułeczkach. Królewna każe siebie okryć. Nie ma ochoty na bułki. Czuję się coraz gorzej.

599-10

Jadwiga mówi, że woda jest zimna. Katarzyna zapewnia, że jest ciepła. Hiszpan mówi, że woda powinna być przystosowana do temperatury ciała. Jadwidze jest zimno i kładzie się do łoża. Katarzyna martwi się o królewnę. Dziewczyna trzęsie się w łożu.

Do Jagiełły przyszły wieści o złym stanie Jadwigi.

Wygląd[]

545-15

Jadwiga w komnacie Zofii

Jadwiga ma długie, brązowe włosy, sięgające do pasa. Zawsze ma je delikatnie związane z styłu głowy.

Charakter[]

513-15

Młodsza Jadwiga

Jadwiga jest bardzo dobrze wychowana, bardzo przestrzega dworskiej etykiety, czego oczekuje od innych. Bardzo przypomina swoją matkę: jest tak samo harda i temperamentna. Jest również bardzo poważna. Swoje obowiązki jako następczyni tronu traktuje bardzo poważnie, przygotowując się do tej roli. Pragnie uwagi ojca, którego częściej nie ma, niż jest. Królewna chce, żeby ją zauważył. Nie boi się wyrażać swojego zdania. Po śmierci swojej matki, czuła się bardzo samotna na dworze. Kiedy urodził się Władysław, powiedziała kilka słów za duże, za które szybko zaczęła żałować i pragnęła za nie odpokutować. Bała się wtedy, że trafi do piekła. Jagiełło wielokrotnie powtarza, że Jadwiga jest dobrą osobą.

Cytaty[]

Chce dać jak najszybciej koronie dziedzica.

—Jadwiga do Jagiełły

Nauczę Fryderyka wszystkiego. Będzie mówił, tak pięknie jak, my wszyscy. I tańczył, jak mu zagram.

—Jadwiga do Jagiełły

Nie chce, żeby ktoś wypełniał samotność, bo mam ciebie.

—do Jagiełły

Nie mam matki, to do kogo ma zwrócić po radę w sprawie małżeństwa?

—do Jana Szafrańca

Chciałam tylko, żebyś mnie usłyszał.

—Jadwiga do ojca

Ojciec mnie nienawidzi.

—do Sofii

Kiedyś Bogusław zasiądzie na tronie u mojego boku i razem będziemy władać krajem tak wielkim, że (..) Dam koronie dziedzica, i... wtedy ojciec, w końcu będzie że mnie dumny.

—Jadwiga do Sofii

Cytaty o Jadwidze[]

Jesteś jak matka, Jadwigo. Twarda i dumna.

—Jagiełło do córki

Masz w sobie zapał, jak matka.

—Jagiełło

Jadwiga jest taka poważna.

—Zofia

Relacje[]

Anna Cylejska[]

500-2

Jadwiga z królową Anną

Jadwiga jest bardzo zżyta ze swoją ukochaną matką. Szybko stała się dla Anny oczkiem w głowie. Królewna była siła wyciągana z komnat matki, gdy wiadome było, że królowa umiera. Dziewczynka nie mogła się pogodzić ze śmiercią matką, która zmarła z powodu tężca. Po śmierci królowej, zmarła w Jadwidze radość z życia.

Sofia[]

Tylko ty Sofio, mnie rozumiesz. Obiecaj, że zostaniesz ze mną na zawsze.

—Jadwiga do Sofii

513-12

Sofia pociesza Jadwigę

Sofia była dwórką królowej Anny. Gdy zaczął się tworzyć dwórki królewny, Sofia natychmiast do niego dołączyła. Jadwiga jest z nią zżyta. Gdy kobieta chciała wyjechać z Krakowa, królewna pragnęła, żeby została. Cieszy się, że kobieta jest przy niej.

Femka[]

Femka była damą dworu matki Jadwigi, a następnie samej dziewczyny. Jadwiga jest z nią żyta.

Zofia Holszańska[]

To ja miałam być królową. Zabrała mi wszystko.

—Jadwiga o Sonce

565

Jadwiga chce pocieszyć Zofię po śmierci jej matki

Jadwiga nie lubi swojej nowej macochy. Pierwsze spotkanie dziewczyn przebiegło nie najlepiej. Zofia pomyliła księcia Fryderyka z paziem królewny. Jagiellonka uważa, że księżniczka odebrała jej wszystko.

Ofka Granowska[]

Mam duże obowiązków, niestety. I brak mi czasu na zabawę.

—Jadwiga

513-7

Jadwiga poznaje Ofkę

Jadwiga jest wobec Ofki złośliwa. Nie chce się z nią bawić, tłumacząc się brakiem czasu. Jest zła na dziewczynę, gdy widzi ją, trzymającą Psuja. W późniejszym czasie, królewna zaprzyjaźnia się z Ofką, wspólnie opiekują się Psujem.

Pietrek[]

Tylko Pietrek nigdy mnie nie zawiódł. To mój jedyny przyjaciel.

—Jadwiga do Femki

Jadwiga uważa, że Pietrek jest jedyną osobą, która ją rozumie. Pietrek uczył królewnę strzelać z łuku oraz wybawił ją, gdy Psuj zniszczył suknie Ofki. Gdy królewna chciała rycerza, od razu pomyślała o Pietrku.

Adam Świnka z Zielonej[]

Jadwiga lubi słuchać poematów mężczyzny.

Władysław II Jagiełło[]

503-6

Relacja Jadwigi z ojcem nie należała do najprostszych. Jagiełło często wyjeżdżał, zostawiając królewnę na Wawelu. Dziewczyna pragnęła być zauważona i kochana przez mężczyznę.

Władysław III Jagiellończyk[]

550-16

Jadwiga spoglądająca na młodszego brata

Jadwiga nie cieszyła się z narodzin Władysława, który szybko przejął uwagę ich ojca. Początkowo pragnęła jego szybko, lecz szybko pożałowała swoich słów. Była gotowa przyjąć każdą pokutę. Bardzo chciała za je odpokutować.

Galeria[]

Grafiki promocyjne Sezon IV[]

Grafiki promocyjne Sezon V[]

Sezon IV[]

Sezon V[]

Site-logo

Sezon IV - Bohaterowie

Główni Bohaterowie Władysław II JagiełłoAnna CylejskaElżbieta z Pilczy Granowska
Rodzina królewska Anna KazimierzównaBarbara CylejskaZygmunt LuksemburskiJadwiga JagiellonkaHerman II CylejskiŚwidrygiełłoAleksandra OlgierdównaWitold KiejstutowiczElżbieta LuksemburskaAnna ŚwiatosławownaSiemowit IV MazowieckiSiemowit V MazowieckiJanusz I MazowieckiZofia WitoldównaAnna moskiewskaErnest ŻelaznyCymbarka MazowieckaOlgierd GiedyminowicJulianna Holszańska
Bohaterowie Drugoplanowi Mikołaj TrąbaZbigniew z BrzeziaSofiaFemkaPiotr SzafraniecZbigniew OleśnickiStanisław CiołekMikołaj KurowskiWojciech JastrzębiecPiotr WyszJan SzafraniecUlrich von JungingenZawisza Czarny z GarbowaZyndram z MaszkowicPaweł Włodkowic
Bohaterowie Trzecioplanowi Jan z TęczynaAndrzej TęczyńskiHińcza z RogowaDobiesław z OleśnicyKlemens z MoskorzewaJakub z KobylanPawełSambor z TurzyWisławGrzymek z CzchowaSauleKonrad von JungingenFriedrich von WallenrodeJohann von SaynOtto von VoughtDypold von KökeritzHeinrich von PlauenMichael Küchmeister von SternbergMikołaj WierzynekWincenty z GranowaMikołaj z ChrząstowaJurgaMoniwidMartaNieradkaGretaKachnaAnna GorajskaKatarzyna GorajskaElżbieta GorajskaBarbaraArunasJan ŽižkaPiotrMszczuj ze SkrzynnaKonstancja SzafrańcównaMedyk HiszpanBartoszAydenizJan FalkenbergKarīm BerdiRekutisKarczmarzKarczmarkaBożenaLechJakusz z BoturzynaBdzigostBranda de CastiglioneHanuszKatarzynaWojsławMilenaBeata z Bożego DaruSulborŻelisławMścisław AwdaniecBogdanHeinrichSędziwój z OstrorogaAndrzej z KokorzynaAgataJasiekMaciejPawełJan z TarnowaKatkaRzeźnik Stach
Bohaterowie Epizodyczni Ulrich von OstenGamrat von PinzenauDragoMichałIwan z ObichowaVakarisZdravko z MarioboruTadasDomantasJonasNiegoszPietro de RevendaErazmKupiec ZbylutGuido von OsnabrückJean de VillieresSobiechNieborZbigniew z CzchowaAndrzej WierzynekHanna KobylańskaJan RzeszowskiStanisław ze SkarbimierzaMarcin VJan HusJalāl ad-DīnJankaEugeniaJan XXIIIPiotr z OrnetyJagnaJan DominiciMistrz CyrylŚcibor ze ŚciborzycSługa GerardElżbieta GranowskaOfka GranowskaKryweMartinusMikołaj CebulkaKonrad z FalkenberguJaromiłaJan PileckiPiotr KmitaLudwig von ReppenJan IsnerJan ze SzczekocinKelemen
Goście specjalni Jadwiga Andegaweńska
Wspomnieni w serialu Kazimierz III WielkiLudwik WęgierskiSpytko II z MelsztynaWładysław OpolczykWilhelm HabsburgErzébet LackfiDymitr z GorajaWerner von TettingenWasyl IOlgierd GiedyminowicWacław IV LuksemburskiHedwigJulianna TwerskaŚwięta Jadwiga ŚląskaElżbieta BonifacjaJan VIII PaleologGiedyminKiejstut GiedyminowicJan z JicinaAndrzej TęczyńskiElżbieta BrabanckaLingwen Semen OlgierdowicBolko V Husyta
Site-logo
Sezon V — Bohaterowie
Główni Bohaterowie Władysław II JagiełłoZofia HolszańskaWładysław III Jagiellończyk
Rodzina królewska Barbara CylejskaZygmunt LuksemburskiJadwiga JagiellonkaŚwidrygiełłoAleksandra OlgierdównaWitold KiejstutowiczElżbieta LuksemburskaAlbrecht II HabsburgJulianna HolszańskaSiemowit IV MazowieckiSiemowit V MazowieckiAleksandra DruckaSemen HolszańskiWasylissa HolszańskaMaria HolszańskaKazimierz IV JagiellończykKazimierz JagiellończykZygmunt KiejstutowiczAnna Zofia TwerskaIwan BielskiZygmunt KorybutowicFryderyk I HohenzollernFryderyk II HohenzollernBogusław IX PomorskiEryk PomorskiAnna FiodorownaEufemia MazowieckaTrojden II MazowieckiKazimierz II MazowieckiKorygiełłoEliasz I MuszatowiczBolesław IV Mazowiecki
Bohaterowie Drugoplanowi Mikołaj TrąbaZbigniew z BrzeziaSofiaFemkaPiotr SzafraniecZbigniew OleśnickiStanisław CiołekWojciech JastrzębiecJan SzafraniecZawisza Czarny z GarbowaJan Hińcza z RogowaJan "Głowacz" OleśnickiOlga
Bohaterowie Trzecioplanowi Jan DługoszSambor z TurzyGrzymek z CzchowaNieradkaGretaArunasJan ŽižkaMszczuj ze SkrzynnaMoniwidMedyk HiszpanBartoszAydenizKarczmarzKarczmarkaLechBdzigostAgataPawełKunegundaJan TęczyńskiDziersław z RytwianSpytek III z MelsztynaAwdokiaDwórka ElżbietaJan Strasz z KościelnikPaul Bellitzer von RussdorfElżbieta SzczukowskaKatarzyna SzczukowskaHynekGromekHenryk CzechKatarzyna MężykowaBenasWojciech MalskiZdenekSławojHonzikAdam Świnka z ZielonejKonstancja z Szafrańców KoniecpolskaWawrzyniec Zaremba z KalinowyJakub z RogowaJan z CzyżowaPetraDorota z RytwianNiemiraJagnaKatarzyna KarskaAndrzej TęczyńskiDaniłFedorPiotr z RytraKatkaRzeźnik Stach
Bohaterowie Epizodyczni HermanMichael Küchmeister von SternbergZyndram z TurzyMaciej z TrokHansWandaDobek z BagnaCzesławPiotr KurowskiJan Kraska z ŁubnicStanisław z PawłowicMirosławaSobiesławSłużka JachnaSłużka HankaJan ČapekMistrz GiovanniSedebor
Goście specjalni Anna CylejskaElżbieta z Pilczy GranowskaOlgierd Giedyminowic
Wspomnieni w serialu Andrzej HolszańskiZofia WittelsbachKorygiełło Kazimierz OlgierdowicPaweł WłodkowicMaria AndegaweńskaKazimierz III WielkiLudwik WęgierskiHińcza z RogowaJakub z KobylanStefan II Muszatowicz
Advertisement