“ | Nie pójdziemy do lasu. | ” |
—Helena, do Jaśka |
Helena Borkowicówna z Sierakowa — córka Przybysława Borkowica, szlachcianka wielkopolska. Początkowo dwórka królowej Aldony Anny Giedyminówny, zajmująca się królewskimi dziećmi i ukochana Jaśka z Melsztyna. Po przebytej traumie wraca z ojcem do domu. W 1342 roku za namową ojca powraca na zamek jako dwórka, już za panowania królowej Adelajdy. Później dwórka w Świdnicy. Ukochana, a później żona rycerza Guncela Reibnitza. Po ślubie przeniosła się z mężem do rodzinnego Sierakowa. W latach 1351-1356 więziona przez przyrodniego brata Jakusza. Ma z Guncelem urodzoną w niewoli córkę, Helenę.
Historia[]
Sezon I[]
1333. Helena zostaje dwórką królowej Anny. Jest zakochana w Jaśku z Melsztyna, jednak związek pomiędzy rodami z Małopolski i Wielkopolski nie jest mile widziany przez obie rodziny. Przed koronacją Kazimierza i Anny królowa Jadwiga wciąga nieco zagubioną i niepewną siebie Helenę we własne intrygi. Chce, by dziewczyna skrupulatnie śledziła jej synową, którą podejrzewa o niewierność małżeńską i tym samym niegodność bycia koronowaną królową. Pewnej nocy Helena widzi potajemne spotkanie Aldony z jej pierwszą miłością, Arunasem. Naciskana przez królową dziewczyna mówi, że Anna nie jest wierną małżonką. W dniu koronacji dochodzi do awantury, Jadwiga publicznie zarzuca Annie niewierność. Przestraszona Helena w ogniu pytań o to, co dokładnie widziała, wyznaje w końcu z płaczem, że nic. Królowa Jadwiga czuje się ośmieszona i oszukana, Aldona i Kazimierz zdradzeni. Cała sprawa budzi duży niesmak na dworze, Helena popada w ogólną niełaskę, wszyscy się od niej odwracają. Porzuca ją też narzeczony, Jasiek z Melsztyna. Helena nie radzi sobie z emocjami, jest pozostawiona sama sobie. Cudka chce ją pocieszyć i błaga królową, by pozwoliła Helenie uczestniczyć w jej ślubie i weselu. Anna niechętnie się zgadza, jednak osamotniona dwórka nie bawi się tam dobrze. Gdy weselnicy idą nad Wisłę, by świętować sobótkową noc, Helena podąża samotnie do lasu. Spotyka tam króla Kazimierza, który szuka dla Aldony kwiatu paproci. Dziewczyna próbuje go uwieść, lecz król ją odtrąca. Pod wpływem emocji Helena podejmuje nierozważną decyzję i postanawia spędzić noc w lesie. Samotny spacer kończy się dla niej tragicznie, zostaje napadnięta i zhańbiona przez pijanych zbirów, Mszczuja i jego kompana Konopkę. Po tym zdarzeniu stan psychiczny Heleny całkowicie się rozstraja, czuje się nieczysta, straszy królewny ciemnością, lasem i mężczyznami. Popada w skrajności, raz oskarża o gwałt króla Kazimierza lub Jaśka z Melsztyna i twierdzi, że nosi dziecko jednego z nich to błaga na kolanach o ratunek i znalezienie jej kandydata na męża. Na dworze prawie nikt nie okazuje jej jednak serca. Helena decyduje, że odbierze sobie życie. Na nieszczęście zabiera ze sobą królewskie córki. Na dworze wybucha panika, wszyscy szukają królewien i myślą o najgorszym. Helena zostaje odnaleziona tuż nad brzegiem rzeki. Królewny są całe i zdrowe, ale Helena rzuca się w rwący nurt. Z rzeki wyciąga ją Jasiek, Helena w kajdanach trafia prosto do lochu a król skazuje ją na ścięcie. Helena w celi popada w obłęd, jedynie zapach wygarbowanej skóry wywołuje u niej gwałtowną reakcję. Jasiek nie kocha już Heleny, ale jest mu żal dziewczyny. Dowiaduje się, że Helena padła ofiarą gwałtu a sprawcy to były czeladnik garbarski i jego pijany kompan. Jasiek odszukuje zbirów i zabija ich. Możnowładcy naciskają na Kazimierza, by zgodnie z prawem nie skazywał na śmierć szlachcianki, tym bardziej, że popadła w obłęd i próbowała odebrać sobie w celi życie. Kazimierz pozostaje nieugięty. Wstawiennictwo Eliasza i brata Wojciecha nie przynosi żadnego efektu. Możni zaczynają się buntować, król próbuje złamać ich gwarantowane od wieków prawa, obawiają się, że to dopiero początek i Kazimierz może dokonać zamachu na kolejne przywileje. Do młodego władcy przychodzi matka. Jadwiga tłumaczy mu, że jeśli nie okaże Helenie łaski, grozi mu bunt możnych. Na Wawel przyjeżdża ojciec Heleny, Przybysław z Sierakowa. Kazimierz karze mu natychmiast zabrać chorą córkę do rodzinnego domu.
Sezon II []
1342. Po dziewięciu latach Helena powraca na Wawel jako dwórka, już za panowania królowej Adelajdy Heskiej. Udaje się to dzięki jej ojcu, Przybysławowi, który wyprosił to u króla Kazimierza. Doświadczona przez życie, a szczególnie przez przeżytą traumę, Helena, jak nikt inny rozumie cierpienie Jolenty. Ratuje życie przybranej córce Cudki, gdy dziewczyna próbuje odebrać sobie życie. Później troskliwie się nią zajmuje, a Jolenta obdarza ją zaufaniem. Na dworze nie cichną jednak plotki na temat przeszłości Heleny. Eljasz uważa, że Wawel nie jest dla niej dobrym miejscem. Dzięki jego radzie Katarzyna Pilecka podejmuje starania, by Helena trafiła na dwór świdnicki.
W Świdnicy Helena zjednuje sobie księżną Agnieszkę, która zawsze znajduje czas na rozmowę i wsparcie dla Heleny. Wrogo nastawiona do Heleny jest z kolei dwórką Ilza, obawiająca się konkurencji. Z zazdrości zamyka Helenę w wieży i nie szczędzi złośliwości. Zaprzyjaźniają się jednak, gdy staje się jasne, że Guncel kocha Helenę. Na ich drodze staje służka Weronika Schwarz, powiązana z heretykami. Helena zostaje też porwana przez Nikela, bojącego się kary za swoje czyny. Helena zostaje ocalona przez Guncela i przyjmuje jego oświadczyny. Na ich ślub kategorycznie nie zgadza się jednak jej ojciec, poznając niezbyt pochlebną przeszłość Guncela. Rycerz, by zjednać sobie Przybysława, bierze udział w wielu misjach u boku króla Kazimierza Wielkiego. W 1344 prosi Bolka o wstawiennictwo u króla. Książę zgadza się, a Kazimierz przekonuje Przybysława, który w końcu wyraża zgodę na ślub.
W 1345 roku para staje w Świdnicy na ślubnym kobiercu, jednak Helena nie jest w stanie znieść bliskości fizycznej męża. Guncel czeka, aż będzie gotowa, zostaje jednak wplątany w proces heretycki przez Weronikę Schwarz. Helena chce uciec z ukochanym, on jednak z własnej woli staje przed sądem i zostaje uniewinniony, zaś Weronika spalona na stosie. Małżeństwo Heleny i Guncela zostaje dopełnione.
Po ślubie przenoszą się do Sierakowa, do domu rodzinnego Przybysława. W 1351 roku kobieta spodziewa się dziecka i na koniu wyrusza do brata, Macieja, by przekonać go do nie zawiązywania konfederacji przeciw królowi. W lesie zostaje porwana przez przyrodniego brata, Jakusza, który więzi ją w chacie pod Papowem. Guncel myśli, że Helena nie żyje. Zrozpaczony, rzuca się w wir służby dla Bolka i króla. W 1356 postanawia jednak odnaleźć żonę. Spotyka się w Papowie z rycerzem krzyżackim Jakubem z Biskupic, którego giermkiem jest Jakusz. Udaje mu się zdobyć informacje, gdzie przetrzymywana jest Helena z ich małą córeczką. Rodzina znów jest razem.
Galeria[]
Sezon I[]
Sezon II[]