Dymitr z Goraja herbu Korczak (ur.ok. 1340 r — zm. 20 lutego 1400 r) - syn starosty żydaczowskiego Piotra z Klecia. Został ochrzczony w obrządku prawosławnym, później dokonał konwersji na katolicyzm. Po przeniesieniu się z Rusi do Królestwa Polskiego młody Dymitr został oddany przez ojca na dwór królewski, gdzie kształcił się i rozpoczął karierę urzędniczą. Ok. 1390 roku poślubił Beatę z Bożego Daru, która wniosła mu w posagu kilkanaście wsi. Małżonkowie doczekali się trzech córek. Jego zięciami byli: Dobiesław z Oleśnicy, brat Jana i Zawiszy, Andrzej Tęczyński - syn Jana z Tęczyna i Dobrogost z Szamotuł.
Majątek Dymitra, systematycznie powiększany o kolejne nadania królewskie, należał do jednych z największych w Królestwie Polskim. Dymitr służył Piastom, Andegawenom i Jagiellonom, zyskując sobie ich wysokie zaufanie. Zmarł w Bożym Darze, został pochowany w Zawichoście, małżonka spoczęła obok niego dwadzieścia cztery lata później. Marszałek wielki koronny, podskarbi wielki koronny w latach 1364-1370 i 1377-1391. Należał do ówczesnej polskiej elity możnowładczej.