Bożena Tęczyńska – szlachcianka z rodu Rawiczów, dawna dwórka na Wawelu. Pochodzi ze szlacheckiego rodu.
Jest spokrewniona z biskupem Janem Grotem. Wychowywała się razem z nim i nie raz była dla niego jak opiekunka. Wspominała, jak zdarzyło jej się "spuścić lanie Jasiowi" za podglądanie dwórek. Wyszła za mąż za Nawoja z Morawicy. Bożena opowiadała, że jej małżonek od jej towarzystwa wolał wojaczkę, dlatego czasem wpraszała się do niego na rycerski siennik. Doczekali się syna Andrzeja i córki, Małgorzaty.
Historia []
Sezon 1 []
W 1335 roku Bożena Tęczyńska przybyła na Wawel, mając nadzieję znaleźć tam kandydata na męża zarówno dla córki, jak i dla siebie (Niemoj zmarł w 1333 roku). Pomagał jej w tym krewny, biskup Grot. Królowa Anna przyjęła ją na dwór. Bożenie wpadł w oko kasztelan Spycimir. Chciała go również jej córka, jednak obie czekało rozczarowanie, gdyż ten ożenił się z Katarzyną Pilecką.
Małgorzata wyszła za mąż za Pełkę w 1338 roku, jednak Bożena wciąż nie mogła znaleźć dobrego kandydata. Biskup Jan doradzał jej zainteresowanie się podskarbim, jednak wkrótce zaczął zalecać się do niej Grzegorz Nekanda. Podarował jej spinkę z Wyszehradu, po powrocie ze zjazdu. Po niedługim czasie poprosił ją o rękę. Szczęśliwa Bożena czekała na ślub. Nekanda zginął, ratując króla. Kobieta pogrążyła się w żałobie. Król Kazimierz uznał ją za wdowę, mimo że ona i Nekanda nie zdążyli się pobrać.