Bernard Świdnicki (ur. pomiędzy 1288 a 1291 rokiem - zm. 6 maja 1326 r.) — syn Bolka I Surowego i margrabianki brandenburskiej Beatryczy Askańskiej. Około 1309r poślubił Kunegundę Łokietkównę, z którą doczekał się dwóch synów i trzech córek.
Książę na Jaworze, Świdnicy i Ziębicach, od 1312 w wyniku podziału księstw między braćmi pozostał w Świdnicy i Ziębicach, od 1322 tylko w Świdnicy.
Otoczony ziemiami Królestwa Czeskiego i skłóconymi Piastami śląskimi, chcąc zachować niezależność prowadził skuteczną politykę dynastyczną. Swoją siostrę Beatrycze wydał za Ludwika Wittelsbacha, sam poślubił Kunegundę Łokietkównę. Z inspiracji teścia wydał dwie córki za skłóconych dotąd książąt śląskich: Konstancję za księcia głogowskiego Przemka zaś Elżbietę za księcia opolskiego Bolka.
Bibliografia[]
- "Piastowie. Leksykon Biograficzny", red. nauk. S. Szczur, K.Ożóg, Wydawnictwo Literackie Kraków 1999