Beata z Bożego Daru herbu Abdank (zm. 30 kwietnia 1424 r.) — córka Jakuba Czeleja z rodu Awdańców i Hanki (Anny), siostry podkomorzego krakowskiego Pakosława z rodu Lisów. Była jedyną dziedziczką rodu Czelejów, odziedziczyła też spory majątek po matce. Od 1390/1391 poślubiła podskarbiego Dymitra z Goraja. Para doczekała się trzech córek: Anny, Katarzyny i Elżbiety. Beata wyróżniała się wyjątkowym talentem gospodarczym.
Historia[]
Beata przybywa do Krakowa po śmierci najbliższej rodziny. Na Skałce spotyka Margit, której opowiada, że pragnie uczynić pobożną fundację w intencji zmarłych krewnych. Zaznacza, że wystarczy nieduża kaplica ponieważ, jak twierdzi, członkowie rodziny za życia nie nagrzeszyli zbyt wiele. Szuka osoby, która doradziłaby jak zrobić to tanio i jednocześnie porządnie. Margit postanawia zaprowadzić ją do znanego ze skąpstwa Dymitra z Goraja. Beata dokładnie wypytuje o ceny materiałów, koszty budowy oraz miejsce fundacji. Wyraźnie widać, że chociaż odziedziczyła duży majątek nie chce go uszczuplać. Dymitr z miejsca ulega czarowi panny z Bożegodaru, czuje, że wreszcie spotkał pokrewną duszę. Beata również zwraca uwagę na Dymitra, widzi, że nie jest młody ale urząd podskarbiego i związane z nim wysokie dochody rekompensują jej różnicę wieku. Kobieta staje się zaborcza i zazdrosna, pilnuje upatrzonego kandydata na męża. Dymitr oświadcza się Beacie, po ślubie żyją szczęśliwie. W małżeństwie zdecydowanie dominuje Beata, która zamiast bywać na dworze woli dbać i pomnażać ich wspólny majątek.
Galeria[]
