Anna Kazimierzówna (ur. 1366 - zm. 1425 r.) - królewna polska, najstarsza córka króla Polski Kazimierza Wielkiego i jego czwartej, bigamicznej małżonki królowej Jadwigi Żagańskiej. Matka królowej Anny Cylejskiej. Hrabina Celje, następnie księżna Teck z dynastii Piastów.
Biografia[]
Imię na chrzcie otrzymała po babce, księżnej żagańskiej Annie Płockiej. Tuż po urodzeniu Annę zamierzano zaręczyć z kniaziem podolskim Konstantym Koriatowiczem, wnukiem wielkiego księcia litewskiego Giedymina. Projekt upadł, ponieważ Koriatowicz nie chciał przyjąć wiary katolickiej, co było warunkiem otrzymania ręki królewny. Przed 5 grudnia 1369 roku o rękę królewny lub jej młodszej siostry starał się cesarz Karol IV Luksemburski dla swojego syna Wacława, przyszłego króla Czech, Niemiec i księcia Luksemburga. W momencie zaręczyn papież udzielił Annie i jej siostrze legitymacji z powodu "złego urodzenia". Przed 13 czerwca 1370 roku zaręczyny zostały zerwane. Król Kazimierz w testamencie bogato wyposażył córki. Po śmierci ojca około 5-letnia Anna wraz z młodszą siostrą Jadwigą zostały rozdzielone z matką i nigdy nie miały już z nią kontaktu. Wiosną 1371 roku królewny zabrano na dwór węgierski, gdzie odtąd miały się wychowywać. W listopadzie 1371 roku królewny zostały ponownie legitymowane przez papieża, tym razem pojawiło się jednak zastrzeżenie, że Anna nie ma żadnych praw do sukcesji po ojcu. Przed 6 kwietnia 1380 roku wydano ją za mąż za wasala Andegawenów, hrabiego Cilli Wilhelma. W ramach posagu Ludwik Węgierski wypłacił jej kwotę 200 000 dukatów. Z małżeństwa z hrabią cylejskim urodziła się jedna córka - Anna, od 1402 roku królowa Polski. Dwa lata po śmierci pierwszego męża, w 1394 roku Anna została wydana za księcia Teck Ulricha i zamieszkała z nim w Wirtembergii. Jej jedyna córka pozostała w Cylii pod opieką brata stryjecznego jej zmarłego męża, hrabiego Hermana II Cylejskiego. W 1402 roku przyjechała do Krakowa na uroczystości koronacyjne córki, Polskę odwiedziła również w 1410 roku, spotykając się z Jagiełłą przed wyprawą na wojnę z zakonem krzyżackim oraz żeby poznać wnuczkę, Jadwigę. Kazimierzówna przy każdym pobycie w Polsce była bogato obdarowywana przez króla. Jej małżeństwo z księciem Teck pozostało bezdzietne, w 1422 roku ufundowała wraz z mężem kościół w Mindelheim, gdzie miano się modlić za dusze jej rodziców i córki z pierwszego małżeństwa. Anna Kazimierzówna zmarła w 1425 roku i została pochowana w Mindelheim, obok męża.
Bibliografia[]
- "Piastowie. Leksykon Biograficzny", red. nauk. S. Szczur, K.Ożóg, Wydawnictwo Literackie Kraków 1999
Historia[]
Sezon 1[]
Postać nie występuje.
Sezon 2[]
Anna rodzi się w 1366 roku, chrztu udziela jej legat papieski. Kazimierz nadaje jej imię Anna, po swojej pierwszej żonie. Jadwiga nie jest z tego powodu zadowolona. Po śmierci króla Kazimierza na Wawelu zjawia się Elżbieta Łokietkówna by dopilnować sukcesji dla swojego syna. Bezwzględnie obchodzi się z Jadwigą żagańską, informuje ją, że zabiera jej dzieci na węgierski dwór. Jadwiga jest zrozpaczona rozdzieleniem z dziećmi, mimo że jest koronowaną królową - wdową musi podporządkować się żądaniom Elżbiety i wrócić do ojca na Śląsk. Około 5 - letnia Anna Kazimierzówna została rozdzielona z matką i nigdy już jej nie zobaczyła.
Sezon 3[]
Postać nie występuje.
Sezon 4[]
Po kilkunastu latach księżna Teck odwiedza córkę i wnuczkę na Wawelu. Królowa jest stęskniona i ciekawa matki, która wyjechała z Cylii gdy Anna była małą dziewczynką. Wizyta nie przebiega harmonijnie, księżna Anna jest chłodna, zdystansowana i wyniosła w stosunku do spragnionej macierzyńskiej miłości córki. Jest nieprzyjemnie zaskoczona wylewnością i emocjonalnym zachowaniem córki. Tłumaczy jej, że życiem kobiet kierują mężczyźni, one mają tylko spełniać swoje obowiązki - być posłuszne i rodzić synów. Z drugiej strony uważa, że silna i władcza kobieta może zdominować i rządzić mężczyzną. Przyznaje Annie, że powtórne małżeństwo i wyjazd z Cylii były jej narzucone i nikt nie liczył się z jej uczuciami. Pod maską chłodu księżna skrywa cieplejsze uczucia do córki i wnuczki, nie potrafi się jednak otworzyć i ich okazać. Widząc zagubienie królowej księżna Teck zaczyna manipulować jej uczuciami. Anna z jednej strony bardzo potrzebuje matki, z drugiej czuje, że ta jest nieznośna. Atmosfera staje się trudna do zniesienia, więc mamka królewny Jadwigi postanawia nastraszyć księżną nadchodzącą zarazą. Przerażona kobieta natychmiast wyjeżdża do Wirtembergii. Córce i zięciowi przesyła list, w którym zapewnia, że modli się o ich zdrowie a jeśli by zachorowali, to życzy im lekkiej śmierci.