“ | Jedna przegrana bitwa nie oznacza przegranej wojny. | ” |
—Anna do Sofii |
Anna Cylejska (ur. ok. 1380-1381 r. — zm. 20/21 marca 1416 r. w Krakowie) — hrabianka Cejle, królowa polska jako druga żona Władysława Jagiełły, córka hrabiego cylejskiego Wilhelma von Cilli i Anny Kazimierzówny, królewny polskiej, wnuczka króla Polski Kazimierza Wielkiego i królowej Jadwigi Żagańskiej; matka królewny Jadwigi Jagiellonki, kuzynka cesarzowej Barbary Cylejskiej. Poprzedniczka królowej Elżbiety Granowskiej, następczyni królowej Jadwigi Andegaweńskiej.
Biografia[]
Anna urodziła się prawdopodobnie w Cilli między 1380 a 1381 roku jako jedyna córka hrabiego cylejskiego Wilhelma von Cilli i Anny Kazimierzówny, córki króla Polski Kazimierza Wielkiego. W 1394 zmarł ojciec dziewczyny. Anna została pozostawiona pod opiekę brata ojca, Hermana II, gdyż matka dziewczyny ponownie wyszła za mąż za Ulryka II i wyjechała do Teck.
Historia[]
Sezony 1-2[]
Postać nie występuje.
Sezon 3[]
1399. Na łożu śmierci królowa Jadwiga prosi swojego męża króla Jagiełłę, żeby się ożenił z Anną, dzięki której utrzyma się na tronie polskim.
Sezon IV[]
1406. W Krakowie wybuchła zaraza. Kufry królowej są pakowane do wyjazdu, lecz Anna nie ma zamiaru uciekać z miasta. Chce zostać i pomóc mieszkańcom Krakowa. Oddaje swój naszyjnik jako budżet dla jedzenia mieszkańcom. Organizuje dla nich pomóc. Zwołuje mini naradę w sali tronowej, podczas której chce poznać obecną sytuacje. Wkrótce zaraza dociera do zamku, a królowa zostaje zamknięta w komnacie wraz z Sofią przez Andrzeja Tęczyńskiego, który chce ją uratować przed zarażeniem. Anna nie może znieść tej bezczynności. Strażnicy nie chcą swojej pani wypuścić, która po chwili mdleje. Jagiełło jest wściekły na królową, że ta nie wyjechała. Czuwa przy jej łożu.
Sieroty dziękują Annie, dzięki której nie zmarły z głodu. Przylatują do królowej i przytulają się do niej. Jagiełło mylił się, co do swojej żony. Przeprasza ją za to.
1408. Pomimo trudności wydaje na świat zdrową córkę, Jadwigę. Anna nie widzi świata poza Jadwigą.
Wygląd []
Anna to rudowłosa dziewczyna dziewczyna o szaro-zielonych oczach. Ma malinowe usta.
Charakter[]
Anna jest temperamentną i niekiedy wybuchową osobą, która nie boi się wyrażać swojego zdania. Ponadto jest bardzo dobra i dba o swoich poddanych, jest czuła na krzywdę innych. Kocha jeździć konno i strzelać z łuku. Oddana przyjaciółka.
Cytaty[]
“ | Czyli mam się skupić na haftowaniu? | ” |
—Anna do Jagiełły |
“ | Po co królowi zastępca, skoro na Wawelu zostaje królowa? | ” |
—Anna do Jagiełły |
“ | Jedna przegrana bitwa nie oznacza przegranej wojny. | ” |
—Anna do Sofii |
“ | Skoro język nie jest już przeszkodą, to może coś innego powstrzymuje cię przed ślubem, panie? | ” |
—Anna do Jagiełły |
“ | Sama pochodzę z rodu wielkiego władcy króla Kazimierza, jestem królową Polski i Litwy | ” |
—Anna do Anny Witoldowej |
“ | Poddani mnie potrzebowali, tu w Krakowie. Nie mogłam wyjść do miasta, ale wiedzieli, że na zamku ktoś kto czuwa. (..) Czy nie tak postępuje królowa? | ” |
—Anna do Jagiełły |
“ | A czy powiedziałabym, gdzie się poddać? | ” |
—Anna do Sofiji |
“ | To mój dwór i ja nim rządzę. | ” |
—Anna do Sofiji |
“ | Nie zapominaj, że prócz sukni, noszę również koronę. | ” |
—Anna do Mikołaja Kurowskiego |
“ | Powinnam się bronić. Nie będę dłużej znosić obrzucania błotem. Powiem co myślę i nie próbuj mnie powstrzymać. | ” |
—Anna do Anny Witoldowej |
“ | Musiałbyś mi obciąć język, żebym teraz zamilkła. | ” |
—do Jagiełły |
“ | Zawsze będę przy tobie. | ” |
—Anna do Jadwigi |
“ | Nie będę uczyś się z książka, twojej żony. | ” |
—Anna do Jagiełły |
“ | Nie wyjadę jak tchórz. | ” |
—do Klemensa |
Cytaty o Annie[]
“ | Ona taka żywa, że oszalesz można. | ” |
—Herman |
“ | Podoba mi się w niej przede wszystkim to, że jest z Piastów. | ” |
—Jagiełło |
“ | Będziesz mieć żonę z krwi królów polskich. | ” |
—Jadwiga na łożu śmierci o Annie |
“ | Wiem, że masz czułe serce. | ” |
—Elżbieta Granowska do Anny |
“ | Nie doceniałem jej. | ” |
—Jagiełło |
“ | Moja mama była wspaniałą łuczniczką. Król ją za to pokochał. | ” |
—Jadwiga o swojej mamie |
Relacje[]
Sofia[]
Sofia jest dwórką i przyjaciółką Anny. Znają się od dzieciństwa. Dziewczyny są dla siebie, jak siostry. Sofia była w orszaku Anny, gdy ta przybyła na Wawel. Anna słucha się swojej dwórki, która jest dla niej oparciem. Królowa pocieszała Sofię, kiedy cierpiała po odrzuceniu przez Andrzej Tęczyńskiego. Udzieliła dawnej dwórki schronienia, gdy ta musiała uciekać przed swoim mężem. Gdy Anna poroniła, pragnęła towarzystwa drugiej dziewczyny.
Władysław II Jagiełło[]
Początkowo Anna nie jest chętna do wyjścia za mąż za Jagiełłę. Boi się, że wyjdzie za mąż za sporo starszego mężczyznę. Obiecuje uczynić jego życie piekłem. Wkrótce zakochuje się w swoim narzeczonym, a następnie mężu. Bardzo pragnie dać mu potomka. Mocno przeżywa każdą kłótnię. Nie mogę zrozumieć decyzji męża, gdy ten każe ją zamknąć w odległym skrzydle. Ma żal do niego, że nie uwierzył w jej słowa, a kłamstwa z ust Klemensa. Małżeństwo Anny i Jagiełły było zgodne.
Saule[]
Saule była dwórką Anny. Królowa bardzo dziewczynie ufała. Jako jedyna wiedziała o stanie królowej.
Femka[]
Mimo początkowego zgrzytu, Femka została przyjacielem Anny, która bardzo martwiła się o przyjaciółkę, gdy ta straciła dziecko i odmówiła wrócenia na dwór. Wtedy postanowiła odwiedzić dziewczynę. Femka jest oparciem dla młodziutkiej królowej. Anna pragnęła powrót Femki na dwór w 1407. Martwiła się o dziewczynę.
Aleksandra Olgierdówna[]
Początkowo Anna chłodno odnosi się do księżnej, będąc zazdrosna o Oleńkę. Sama przyznaje, że niesprawiedliwie potraktowała Olgierdównę. Anna i Aleksandra zostały przyjaciółkami. Królowa słała listy do księżnej, gdy została oskarżona o zdradę i zamknięta w komnacie. Oleńka była dla niej oparciem. Księżna mazowiecka towarzyszyła Annie w okresie ciąży oraz, gdy urodziła.
Anna, Katarzyna oraz Elżbieta Gorajskie[]
Dziewczyny są dwórkami Anny. Królowa podarowała Annie swoją suknie na jej wesele.
Mikołaj Trąba[]
Anna czasem prosi kanonika o radę.
Barbara Cylejska[]
Anna i Barbara są ze sobą blisko, lecz Anna nie pochwala sposoby bycia kuzynki. Wymieniają między sobą listy i podarki.
Jan Szafraniec[]
Jan jest spowiednikiem królowej. Anna mu ufa.
Zakon krzyżacki[]
Anna nienawidziła zakonu i to ona namawiała męża do walki z nimi.
Beata z Bożego Daru[]
Beata została matroną na dworze Anny. Królowa słucha się jej porad podczas ciąży. Beata broniła dobrego imienia królowej podczas jej procesu, przysięgając na honor swój i swojej rodziny.
Jadwiga Jagiellonka[]
“ | Zawsze będę przy tobie. | ” |
—Anna na łożu śmierci do Jadwigi |
Anna bardzo kocha swoją jedyną córkę. Gdy Jadwiga zachorowałam, królowa czuwała przy córce i modliła się o jej szybki powrót do zdrowia.
Mścisław Awdaniec[]
Wkrótce
Przypisy []
- ↑ Wspomniana w serialu jako kuzynka królowej Anny