Znacznik: VisualEditor |
Znacznik: VisualEditor |
||
(Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 22: | Linia 22: | ||
|przeciwnicy = † [[Jadwiga Bolesławówna|Jadwiga Kaliska]] {{Comment|początkowo}} <br> † [[Katarzyna Pilecka]] {{Comment|początkowo}} <br> † [[Helena Borkowicówna z Sierakowa|Helena Borkowicówna]] {{Comment|początkowo}} <br> [[Machna]] |
|przeciwnicy = † [[Jadwiga Bolesławówna|Jadwiga Kaliska]] {{Comment|początkowo}} <br> † [[Katarzyna Pilecka]] {{Comment|początkowo}} <br> † [[Helena Borkowicówna z Sierakowa|Helena Borkowicówna]] {{Comment|początkowo}} <br> [[Machna]] |
||
|aktor = [[Marta Bryła]] |
|aktor = [[Marta Bryła]] |
||
− | |pierwszy_odcinek = [[Odcinek |
+ | |pierwszy_odcinek = [[Odcinek 01: Ślub z poganką|Odcinek 01]] |
|ostatni_odcinek = [[Odcinek 76]] <br> [[Odcinek 244]] {{Comment|jako duch}} <br> [[Odcinek 260]] {{Comment|tylko wspomniana}} <br> [[Odcinek 353]] (głos) |
|ostatni_odcinek = [[Odcinek 76]] <br> [[Odcinek 244]] {{Comment|jako duch}} <br> [[Odcinek 260]] {{Comment|tylko wspomniana}} <br> [[Odcinek 353]] (głos) |
||
|sezony = [[Sezon I]] <br> [[Sezon II]] |
|sezony = [[Sezon I]] <br> [[Sezon II]] |
||
Linia 217: | Linia 217: | ||
Plik:Odc.07-3.jpg |
Plik:Odc.07-3.jpg |
||
Plik:Odc.07-10.jpg |
Plik:Odc.07-10.jpg |
||
+ | Plik:Odc.11-1.jpg |
||
+ | Plik:Odc.05-9.jpg |
||
+ | Plik:Odc.05-10.jpg |
||
+ | Plik:Odc.05-13.jpg |
||
+ | Plik:Odc.03-4.jpg |
||
+ | Plik:Odc.03-6.jpg |
||
+ | Plik:Odc.03-7.jpg |
||
</gallery> |
</gallery> |
||
Wersja z 12:40, 7 sty 2022
“ | Dlaczego nie wzięli mnie na polowanie? Strzelam z łuku lepiej od nich wszystkich. | ” |
—Anna, do Jadwigi Kaliskiej |
Aldona Anna Giedyminówna — córka wielkiego księcia litewskiego, Giedymina i prawdopodobnie Jewny, księżniczka litewska. Następnie królowa Polski, jako pierwsza żona króla Kazimierza III Wielkiego. Matka Kunegundy Kazimierzówny i Elżbiety Kazimierzówny. Siostra wielkiego księcia litewskiego Olgierda Giedyminowica, wielkiego księcia Kiejstuta Olgierdowica i księżniczki Eufemii Giedyminówny. Posiada także jeszcze inne liczne rodzeństwo. Następczyni królowej Jadwigi Kaliskiej oraz poprzedniczka królowej Adelajdy Heskiej.
Osobowość
Jako litewska księżniczka Anna jest pełna odwagi, bezpośrednia, szczera i waleczna. Gdy przyjmuje chrzest i zostaje żoną następcy tronu musi całkowicie zmienić swój temperament i podporządkować się surowym dworskim zasadom. Nie przychodzi jej to łatwo i wewnętrznie nigdy nie zaakceptuje nowego trybu życia. Wawel staje się dla niej prawdziwym więzieniem. Często czuje się nierozumiana, samotna, smutna. Tęskni za wolnością, którą utraciła. Jej uroda, śmiałość i zalotność podobają się Kazimierzowi, a Anna umie wykorzystać te atuty by osiągnąć swoje cele. Wie też, że Kazimierz nie jest jej wierny i często ma chwile zwątpienia czy mąż darzy ją uczuciem. Mimo to stara się być oddaną i kochającą żoną, zawsze stojącą u boku męża. Odtrącona i nieszczęśliwa stara się znaleźć namiastkę uczuć romansując z podczaszym. Jest czułą i kochającą matką gotową do najwyższych poświęceń dla własnych dzieci. Przed śmiercią Anna prosi męża, by dobrze opiekował się ich córkami i nie wybierał im małżonków, przez których będą cierpieć.
Historia
Sezon 1
1325. Księżniczka litewska Aldona dowiaduje się od ojca, wielkiego księcia litewskiego Giedymina, iż zgodnie z jego wolą, ma ona poślubić polskiego królewicza, Kazimierza. Dziewczyna jest temu niechętna, szczególnie, że kocha rycerza Arunasa. Okazuje jednak posłuszeństwo ojcu. Jej orszak przybywa do Polski, a w nim, m.in. zaufana dwórka Egle i kucharka Gabija. Na Wawelu, królowa Polski, Jadwiga Bolesławówna od razu okazuje jej niechęć. Księżniczka przyjmuje chrzest i otrzymuje imię Anna. Wkrótce odbywa się jej ślub z Kazimierzem.
1332. Księżniczka Anna jest już matką dwóch córek: Elżbiety i Kunegundy. Razem z teściową oczekuje na powrót Kazimierza i króla Władysława Łokietka z wojny. Jadwiga wciąż jest do niej wrogo nastawiona. Anna prosi męża o jeden taniec. Kazimierz liczy na to, że księżniczka da mu syna i następcę tronu.
1333. Królowa Jadwiga ukrywa przed Anną wieść o pogarszającym się zdrowiu króla. Stwierdza także, że dopóki ona żyje, nie pozwoli koronować swojej synowej i zrobi wszystko, by przeszkodzić koronacji Anny. Przerażona księżniczka prosi o pomoc swego brata Olgierda, z którym potajemnie się spotyka. Jadwiga oskarża ją i jej brata o spiskowanie i chęć zawładnięcia królestwem. Na pogrzeb króla przybywa jego rodzina. Księżna Kunegunda próbuje podburzyć rodzinę przeciwko Annie i Kazimierzowi. Nieoczekiwanie Anna nawiązuje przyjaźń z siostrą męża, królową Elżbietą. Jadwiga czyni wszystko, by nie dopuścić do koronacji Anny. Na zwołanym przez nią tajnym sądzie, oskarża Annę o zdradę. Świadkiem królowej jest dwórka Helena, która jednak, nie mogąc znieść napięcia, wyznaje prawdę. Anna zostaje koronowana na królową Polski u boku męża.
Jadwiga wciąż jednak planuje się jej pozbyć z dworu. Wyjeżdża do Sącza, zostawiając jednak na dworze Katarzynę, szpiegującą każdy ruch młodej królowej. Trudna sytuacja na dworze i ciągłe plotki bardzo utrudniają życie Annie i przysparzają jej wiele cierpienia.
Wieść o ciąży młodej królowej obiega szybko całe królestwo. Katarzyna tymczasem wykonuje plan zlecony przez Jadwigę, czyli odszukanie Arunasa, byłego ukochanego Anny, by w ten sposób ją pogrążyć. Anna boi się, czy tym razem sprosta oczekiwaniom męża i da mu upragnionego syna. Presja otoczenia staje się dla niej zbyt silna. Poprzez manipulacje Katarzyny, Anna wyrzuca z zamku Gabiję, opiekuje się także troskliwie swoją teściową, która zaniemogła po śmierci córki, Kunegundy. Jadwiga zmienia nastawienie do Anny. Dochodzi między nimi do konfliktu, również z powodu Katarzyny, oskarżającej Egle o ciężkie przestępstwa. Anna nie może wybaczyć teściowej odprawienia jej dwórki. Po wyjeździe Jadwigi, Katarzyna znów zostaje na Wawelu. Nie kryje swojej niechęci do Anny i życzy jej, by król ją odesłał. Kazimierz jednak pozostaje głuchy na ostrzeżenia i obawy Anny względem Katarzyny i Machny.
Po odkryciu zdrady Kazimierza z Machną, Anna wybiega z zamku i spada ze schodów. Rodzi martwego syna, a jej stan się pogarsza. Na Wawel powracają Gabija i Egle, które wspierają swoją panią. Przybywa także Arunas, który został mnichem, a sporządzone przez niego lekarstwo pomaga Annie wrócić do zdrowia. Kazimierz przyrzeka żonie, że już nigdy nie będzie musiała cierpieć z jego powodu.
1335. Anna od dwóch lat ukrywa przed mężem, że po przebytym wypadku nie może mieć już dzieci. Dowiedziawszy się o tym król wpada we wściekłość i w ogromnym gniewie poniewiera przerażoną królową. Podczas nieobecności króla, Anna broni zamku podczas najazdu, zorganizowanego przez biskupa Grota. Powracający na Wawel król odtrąca żonę.
1337 - 1338. Anna jest zdradzana przez męża z Cudką, ale nie ma o tym pojęcia. Mąż znów ją odtrąca i upokarza przez to Anna bardzo cierpi. Królowa coraz częściej płacze. Dostrzegają to jej córki. Tymczasem król szuka sposobu na szybkie pozbycie się żony z zamku. Robi to potajemnie, oszukując Annę. Królowa jednak przypuszcza, co planuje jej mąż. Kazimierz jednak zapewnia ją, że nie ma zamiaru jej oddalać. Po powrocie z Wyszehradu znów ją jednak odtrąca i zdradza z Cudką. Anna czuwa przy Kundzi, mimo zagrożenia zdrowia, a nawet życia. Księżniczka szybko zdrowieje. Anna cierpi i często płacze.
1339. Anna spędza coraz więcej czasu z córkami. Pragnie pokazać im, że wciąż potrafi być radosna. Po kolejnym odtrąceniu przez króla, szuka pocieszenia u podczaszego Idziego. Tymczasem, coraz częściej kaszle. W pewnym momencie traci przytomność. Mimo chwilowej poprawy, źle się czuje. Podczas opowiadania córkom legendy, dostaje silnych drgawek, dostaje zawrotów głowy, po czym upada na podłogę. Królowa niezwykle cierpi. Wkrótce odchodzi, na ramionach Kazimierza, który odczuł poczucie winy.
Śmierć królowej Anny sprawiła, że cały zamek pogrążył się w żałobie. Wszyscy wspominają ją i jej zalety. Król mimo że było to małżeństwo polityczne załamał się po jej śmierci.
Sezon II
Królowa Aldona Anna jest wielokrotnie wspomniana w serialu, w szczególności przez jej córki, Elżbietę i Kunegundę. Królewny przypominają zasługi ich matki, między innymi obronę Wawelu i nieustraszony charakter. Bardzo za nią tęsknią i początkowo nie godzą się, by jej miejsce na tronie i u boku ich ojca zajęła Adelajda Heska. O Annie wspomina często również król Kazimierz, a także sama królowa Adelajda. Często pojawiają się porównania obu władczyń. Adelajda wchodzi również w posiadanie relikwiarza świętej Jadwigi Śląskiej, którego poprzednią właścicielką była Anna, a wcześniej Jadwiga Kaliska.
Król nazwał na jej cześć córkę z małżeństwa z Jadwigą Żagańską.
Królowa pojawiła się jako ,,zjawia" z córkami oraz z innymi bliskimi osobami swojego dawnego męża; chwilę przed śmiercią Kazimierza Wielkiego, który później dołączył do nich.
Sezon III
1377 r. Aldona została wspomniana przez Olgierda, który stwierdził że była szczęśliwa w Krakowie.
Jest także wielokrotnie wspominana przez innych m.in przez Jaśka z Melsztyna czy także przez jej bratanka Jagiełłę.